23 Mar 2016

Kumsal'ın Uyku Eğitimi

          Merhaba...


Uzun zamandır yazmak istediğim bir konu 'uyku egitimi' sürecimiz.Şimdi,tam da zamanı diyerek başlıyorum anlatmaya :)




Bebek doğduktan sonra en büyük sorun,uyumasıdır.O uyumalı ki,onun uyuduğu her anı sizde dinlenerek geçirmeli ve kendinizi toparlayasınız.Çoğu bebek emerken uyur,ne de güzel demek ki sıkıntı olmayacak dersiniz uzun bir süre ta ki gaz sancıları başlayana kadar.Ya da bunu bir alışkanlık haline getirip artık tatmin olmayana kadar.




Artık bilinçlendiğimiz için,çoğu anne sallanmayan beşikleri tercih ederek en başından bu işe bir çözüm bulduğunu zanneder.Sallamaya alışmadı,uyku süreci daha kolay olacak zannederiz tabi yine ta ki pış pışlarla pat patlarla uyuttuğumuz bebeğimiz tüm pış pış ve pat patlara rağmen çipil çipil gözlerle bize bakana kadar.


Neyse...Bizde bu anlattıklarımın hiçbiri olmadı çünkü Kumsal ne emerken uyudu,ne de sallamayayım diyebildim.Bilakis,zaten çoğunluğunu uyuyarak geçirdiği yenidoğan döneminde bile biz bool bol salladık yavrucağımı.Doğal olarak,neyi verirsen ona alışan bebeciğimiz sallama bağımlısı bir bebişe annesiyse türlü şekillerde beşik sallamaya alışan bir robota dönüştü :) İlk başlarda sıkıntı yaşamadım,e ne de olsa biraz sallayınca uyuyordu ben sallayamazsam eşim sallardı hallederdik bir şekilde? Tabi ki,bu çok uzun sürmedi.Eşim işe başladığında bütün zamanımı beşik başında Kumsalı sallayarak geçirdiğimi anladım.İste o an ''Eyvah'' dediğim andır.






O dönem biraz sıkıntılı geçti benim için.Bu dönemde bol bol uyku hakkında bebeklerin uyku düzeni hakkında okudum da okudum.Ve o zaman fark ettim ki,ben çoğu zaman uykusu olmamasına rağmen bebeğimi uyutmaya zorluyorum.O dönemde sallayarak da olsa uyuduğu saati ve uyandığı saati not etmeye başladım.Ve tam 30 dakika uyanik kaldigini ve 1 saat 40 dk da da geri uyuduğunu keşfettim.Bundan tam olarak emin olmam,benim oldukça işime yaradı çünkü artık tam olarak uykusunun geldiğinden emin olduğumda yatırmaya başlamıştım ve de kısa bir süre sallayınca uyuyacağını biliyordum.Bu beni büyük ölçüde rahatlattı,çünkü artık bir düzenimiz vardı.







Benim bebeğim,gece uykuya daldıktan sonra 2 ya da 3 kez uyanan karnı doyunca kendiliğinden geri uyuyan  çok da sıkıntı yaratmayan bir bebekti çok şükür.Amaa gel gör ki,gece uykusuna geçmesi hiçte kolay olmuyordu.Gece uykusuna geçişte,uzun bir uyku rutini,ne olursa olsun loş ışık,ve uzunn uzun beşik sallamalar bununla beraber her 'heh uyudu' diyip kalkacağım zaman gözleri açıp bakmalar,yeni baştan sallamaya devam etmeler şekliinde yorucu bir gece uykusu sürecimiz oldu. Bunun çözümünü de gündüz ki,uyanıklık saatlerini gece uykusunda daha da artırarak buldum,yorgun olduğu için uykuya direnemesin diye akşam 4 ya da 5 ten sonra hiç uyutmuyordum ve büyük ölçüde de işe yaradı ( istisnalar olsa da )


Bu dönemde öğrendiğim en önemli şeyler,uykunun 30 ya da 40 dakikalık rem uykularından oluştuğu,aslında hepimizin bü sürelerde uyanıp uykuya geri daldığımızdı.Tabiki,bebekler uykuya dalmayı bilmediklerinden bu süreçte ağlayarak bizi uyarıyor bizde ya emziriyor ya da sallayarak uyutmaya çalışıyoruz. Oysa onun tek istediği uykuya geri dönmek,bunun içinse ilk uykusuna nasıl daldıysa uyanınca da aynısı.Yani emerek uyuduysa uyanınca emmek,sallanarak uyuduysa uyku geçişinde sallanmak istemeleri bundan kaynaklanıyor.
Gerçekten de öyle,Kumsalın da aç olmamasına rağmen gece mızıldandığı ve beşini hafif kımıldatmamızla direk gözleri kapattığı sık sık oluyordu.Bizse bunu ''yanlız olmadığını hissetmek istedi'' şeklinde yorumluyorduk.


Öğrendiğim ve tavsiye edeceğim diğer şeyse yukarda bahsettiğim gibi,bebeklerin aylarına göre uyanıklık sürelerini öğrenmeniz.Bunu bilmek,bebeğin uyku sinyallerini almanızı ve daha doğru yol almanızı sağlıyor.Ve tabiki bu süreleri bilmek,ilerde vereceğiniz uyku eğitiminin en önemli parçası bence.





Gelelim uyku eğitimine başlamamıza...
Kumsalı böyle sallaya sallaya,kah uyuta kah ''uyuyacağın yok senin'' diyip kaldıra kaldıra, 6 ayımızı devirdik.Bizim küçük hanım,ben onu sallarken beşikten güç alıp sağa sola kendini fırlatmaya,kendini kaldırmaya,ben salladıkça gülmeye ve türlü şebekliklere başlayınca ve iyiden iyiye bizim odamızdaki beşiğine sığmamaya başlayınca annesi olarak olaya ''hopp'' dedim :) ve sıvadım kolları...

Çevremizde en yakınlarımızda oluup,bu yöntemleri deneyenler olduğu için eşim bana sürekli hadi uyutalım hadi kendi uyur benim kızım diyip beni gaza getiriyordu zaten.Bense olması gerektiği gibi, en az 6 aylık olmasını bekliyordum ve 6 ay olmasıyla kafaya iyice yerlestirip araştırma yapmaya başladım.

Bir kere uyku eğitim diyince,karşınıza çıkacak isimler  Ferber ve Tracy Hogg.
Ferber diyince ilk akla gelen şey,''AĞLATMA '' ''AĞLATARAK UYUTMA''.(tabiki,bebegimizi aglarsan agla yoruluo uyuyacaksin nasolsa gibi bir sekilde aglamaya terk etmiyoruz! Bebek uyumak istedigi ve uyuyamadigi icin agliyilor bizse  ona uyumasi icin sadece MUSADE ediyoruz.Onun "uyut beni anne" cigliklarina kucagimiza alip sakinlestirerek cevap verip uyumasi icin yatagina birakiyoruz.Ve bu zaten iki ya da üc günlük bir durum.Bunu onemle belirtmek istiyorum)

İkisinin içinde de çok farklı incelikler,önemli noktalar olsa da anafikir,bebeğimize uyuması için müsade etmekten geçiyor.
Tracy Hogg yönteminde,uyku rutinniden sonra bebeğimizi yatağına yatırıp ya pışpış patpatlarla uykuya geçmesini sağlıyoruz ya da beşiğindeyken yumuşak bir ses tonuyla konuşup sakinleştirerek uykuya gönderiyoruz.Bebek çok ağladığında kısa bir süre kucağımıza alabiliriz fakat 1 dakikadan az tutup sakinleşir sakinleşmez yatağına koymamız tekrar ağladığında tekrar aynı işlemi yapmamız ve bunu bebek uyuyana kadar tekrarlamamız gerekiyor.
Ferber de ise,uyku rutininden sonra bebeğimizi beşiğine koyup her zaman aynı olacak uyku cümlemizi belirleyip ( tatlı uykular bebeğim gibi) odadan çıkıyor ve kendi belirlediğimiz ancak giderek artan sürelerle bebeğimizin yanına gidiyoruz (1,3,5 dk gibi)

İkiyöntemde  3 gün içinde kendi kendine uyuyan bir bebek vaat ediyor :)

Şimdi gelelim bizim sürecimize...
Bir kere,bu işe başlayacaksanız kesinlikle kararlı olmalı ve bu kararlılığı eşinize,bebeğinize ve o evde sizle yaşayan herkese hissettirmelisiniz.Bebek ağladığında ''ay ben napıyorum'' dediğiniz an,bunu en başta bebeğinize hissetirecek ve belki de sakinleşecek bebeğinizi daha da olumsuz etkileyeceksiniz.
Şimdi çok ağladı,bir iki hafta sonra deneyeyim deme lüksünüz de yok,emin olun ki,o zaman daha da zor olacak çünkü bebeğe ''çok ağlayınca başardım,şimdi daha çok ağlarsam yine hedefime ulaşırım'' mesajı vermiş olacaksınız.
Diğer bir nokta,hangi yönteme başlayacak olursanız olun önce bir uyku rutininiz olmalı.Bu herhaangi birşey olabilir.El yüz yıkayıp,evdeki herkese iyi geceler dileyip,pijamaları giyip yatağa geçmek bile bir rutindir.Yeterki,sıralama aynı olsun.Bir süre sonra,bebek bir sonraki aşamada ne olacağını bilecektir.
Uyku eğitimine başladığımızda amacımız,bebeğin uykuyla hiçbirşeyi bağdaştırmadan kendi kendine uyuması bu yüzden,bu süreçte müzikle ya da emzikle ya da kısaca uyandığı zaman bulamayacağı hiçbirşeyle uyutmayın.
Ve son olarak bu sürece başladığınızda bebeğinizi aynı saatlerde ve kendi yatağında uyutmalısınız.En az 2 haftalık bir süre pusette,arabada vs uyumaması kolay adapte olması açısından tavsiye ediliyor.

Benim hangi yöntemi uyguladığıma gelirsek,ben bebeğime ve kendi yapabileceklerime göre kendi yöntemimizi oluşturdum diyebilirim.Ben kızıma uykuyu öğretmeye 6 ay 20 günlükken bir Cuma akşamı başladım.(uykusuz geçebilecek bir geceye karşı baba desteğini almak için).İşe babayı tembihleyerek başladım,bugün koları sıvayıp kızımızı uyutuyoruz ama ne kadar ağlayacağı belli olmaz bu yüzden birbirimize destek olmalıyız dedim ve onayı aldım. Onay cümlesi:''nolcak ya,benim kızım zaten uyuyo,abartılcak bişey yok '' oldu ??? :))

Neyse,Kumsal Hanım normal de 2,2 30 saatlik uykuyla gece uykusuna geçerken başlayacağımız gün,en 3,30 saattir ayaktaydı.Yani normal şartlarda salladığım an uyuyacak bir uykusuzluktaydı.O günde diğer günler olduğu gibi tüm rutinlerimizi yaptık, (yüzümüzü yıkadık,karnımızı doyurduk,altımızı değiştirdik,yüzüne ve ellerine badtıme kremimizi sürdük ve pijamalarımızı uyku tulumumuzu giydik)
 Kızımı beşiğe yatırdım ve tatlı uykular diledim.Beşikten biraz uzaklaşıp beni görmese de duyabileceği şekilde ninni mırıldanmaya başladım bir süre.İyice uyku moduna girdi ama alışkanlıklarının dışına çıkmak kolay değildi sallanması gerekiyordu.Ninni söylemeyi bırakıp sadece izlemeye başladığım an kısa süre sonra mızıldanmaya başladı.Ve bende süre tutmaya. 1 dk bekleyecektim öncelikle. 1 dakikada giderek artan mızıldamaları,yanına gidip saçını okşayarak yatıştırdım önce ama elimi çekip ondan uzaklaşınca iyice ağlamaya başladı bu sefer 3 dakikalık süremiz başladı ki o 3 dakika 30 dakika gibi geliyor insana...Odada volta atıyorum,girip çıkıyorum( beni göremiyor) geçmek bilmiyor,sonunda bitti ve bu kez yanına gidip kucağıma aldım,kucağımda sakinleştiği an geri bırakıp uyuması gerekitğini,benim onnun yanında olduğumu anlattım.Bırakır bırakmaz yine başladı.Benimde 5 dakikalık sürem başladı...Yine aynı şekile ağlamaya devam etti.Bu ağlamalar aşırı ağlamalar değildi bu arada.Normalde sallıyor olsam da,uyuyamadığı zaman aynı şekilde ağlayacaktı.Yine de ben 5 dk değil 4 dakika bekledim dayanamayıp gittim,yine okşadım,konuştum yine çıktım...Derken 6 dk bekleme vaktim geldi,beklediğim süre uzadıkça saniyeler daha da yavaş ilerler olmuştu.Ben bu süreleri kordior da yürüyüp babamızdan destek almaya çalışarak geçiriyordum :) 6 dakikalık beklemenin ortalarında ağlama şiddetini artırdı ve psikolojik gel git aşamasına orada geldim,zor zar sonunu getirdiğimde gidip kucağıma aldım,zor da olsa sakinleşr giibi olduğu an yatağına bıraktım ve uzaktan izlemeye başladım.Sanki hiç sakinleşmemiş gibi  hırçınca ağlamaya devam ediyordu,yine 6 dk beklemeye karar vermiştim,Zor da olsa 1-2akika geçti geçmedi eşim geldi ''ne zorumuz var da çocuğu ağlatıyoruz Zaten sallayınca uyuyor'' dedi ve gitti.Zaten gel gitlerde olan ben,eşimden de bu tepkiyi görünce tam kucağıma alacaktım ve uyku eğitimi sevdasını çöpe atmış olacaktım ki, birden kuzumun ağlaması kesilmeye başladı ve saniyeler içinde sustu. Daha 6 dk nın 4. dakikasındaydık.Ve tam da vazgeçiyordum.Resmen o an,annesine bir güzellik yapıp işte bu dedirtti kızım :) Buralara birkaç nazar boncuğu :))

İlk sancılı sürecimizi atlatmıştık,'' oldu mu acaba'' diye sorup duruyordum kendime,ama ilk uykusundan sonraki geçiş önemliydi bu aşamada.Başladım,ilk uykuyu bitirip diğerine geçişini beklemeye.Ve her zamanki gibi 30. dakikada tekrar mızıldanmaya başladı,yanına gidip kucağıma aldım zaten uyur uyanık olduğu için biraz mızıldanıp uykuya devam etti.

Sonuç itibariyle ilk gün 30-40 dakika arasında uyudu bebeğim.
Kitapta da bu sürelerde uyuyacağı yazıyor.

Gelelim ikinci güne.2. gün bu sürenin daha da uzayabileceği yazıyordu.Fakat bizim akıllı bıdık,uyanıklık yapıp emerken uykuya geçtiği ve tüm çabalarıma rağmen uyanmadığı için biz kitabın dışına çıkmış olduk.2. gün olmasına rağmen uyku geçişinde biraz mızıldanıp uykuya devaam etti.
3. gün gündüz uykusunda denemeye başlama aşaması beni bekliyordu ki bu kez evde yanlız olacağım için daha gergin geçeceğini düşünüyordum.Korktuğum yine olmadı ve toplamda 8 dakika da ve ağlama sayılmayacak şekilde sadece biraz bağırarak uykuya geçti.Aynı günün ikinci gündüz uykusunda bu süre 6 dk ya düştü ve akşam uykusunda yatağına yatırıp çıktıktan sonra hiç ses çıkarmadan muhtemelen 2 dk içinde uyudu :))

Evet başarmıştık.
Korkarak başlasam da tadından yenmeyecek bir sonuç elde etmiştik çok kısa bir sürede.


Benim bu süreçteki korkum,gece uyandığında napacağımdı.Çünkü gecenin bir yarısı,ağlama kriziyle başa çıkmak kolay olmayacaktı.Kitaplarda,gece uyandığında da ağlatmak tavsiye ediliyor.Ama bizde gece ağlaması olmadı,biraz mızıldandığında karnını doyurmam yetti uykuya devam etmesine.
Ve yine,normalde ilk başta sadece gece uykularında bu yöntemi uygulayıp zamanla gündüz uykularında başlamak öneriliyor.Ama ben geceye ve gündüze iki gün arayla başladım.

İşte böyle...Şu an 9 ay 10 günlüğüz. (tam da gününde yazmışım )
Ve o gün bu gündür yatağına yatırınca kendi kendine uyuyan bir bebeğim var.Uyku zamanı geldiğinde yatağına yatırıyorum ve tatlı uykular dileyip ayrılıyorum yanından.Genelde kendi kendine konuşarak,dönerek bazen uyku arkadaşıyla oynayarak en fazla 5-6 dakika içinde uyuyor.

Bu arada hastalık,diş çıkarma gibi dönemlerde artık uykuyu öğrendiği için istediğiniz tavizi veriyorsunuz.
Örneğin,geçenlerde ilk gribimizi olduk ve bir hafta boyunca gün boyu sürekli ayağımda sallayarak uyuttum.Sadece gece uykularında yatağına yatırıp ninni söyledim.Buna rağmen,niinni söylerken değil sustuğum an gözlerini kapatarak ''anne gitt,uyumak istiyorumm '' demiş oldu :))

Ve 2 haftadır uykularımız günde 2 ye düşse de 1 saat 15 dakikaya kadar uzadı...

Bizim Ferber&Traccy karışımı eğitimimiz böyle sonuçlandı.Bebek her yeni hareket öğrendiğinde,biraz sekteye uğrayabilse de artık kendi uyuyabildiğini biliyoruz ve bu anneyi de bebeği de inanılmaz rahatlatıyor bence.
Bu konuda düşünüp,tereddütte kalan ve araştırıp soruşturan bir kişiye bile faydam olursa ne mutlu bana. 






                                     Neyse...
Bana kalsa sabaha kadar bu konuda yazacak şey bulurum :) 
 Tüm bebişlere ve yorgun annelerine kesintisiz uykular diliyorum.Sonuca odaklanınca,başarmak zor olmuyor..İnanın ;)
                         
                      Not:Tam olarak kimden bahsettiğimi anlayasınız diye,araya birkaç resim serpiştirdim :) Siz de Maşallah larınızı serpiştirdiyseniz gidebiliriz :p

                                   Sevgiler...           

                  

Hiç yorum yok :

Yorum Gönder